Stedentrip in Aziatisch en niet toeristisch Istanbul

Istanbul lijkt niet alleen steeds populairder als stedentrip te worden, ook wordt de Turkse stad vaker in één adem genoemd met steden als Rome en Parijs. De Nederlandse Erna Vink is ook een groot fan van Istanbul. Zij verbleef er (eind) maart een aantal dagen en ontdekte het niet-toeristische Istanbul. Lees hier haar verhaal..

Istanbul anders

Heel vaak was ik al in Istanbul geweest en inmiddels heb ik al héél veel van deze fascinerende stad gezien. Het plan was dit keer niet de bekende bezienswaardigheden te bezoeken maar juist eens de minder bekende plekjes, weg van het toeristische deel. Je geniet dan meer van het échte Istanbul en het leven van de lokale bevolking.

Het Aziatische deel van de stad

Eminönü is een goed uitgangspunt omdat daar de veerboten aanleggen en je er makkelijk met de tram kunt komen. Daar heb ik de feribot(veerboot) naar Üsküdar genomen en het uitzicht op Istanbul is daar overweldigend, de mooiste manier om Istanbul te zien is vanaf het water. Recht tegenover de aanlegplaats van Üsküdar ligt de Mihrimahmoskee (1547) met enkele prachtige details voor de fotoliefhebbers, het heeft een verhoogd portiek wat een mooi uitzicht geeft over het plein. Het is vandaar een heerlijke wandeling van 1,6km langs het water naar Kuzguncuk, een oude Joodse wijk met bijzonder mooie traditionele houten huizen. Vooral op zaterdag is het er druk met bruidsparen die er foto’s laten maken. Zaterdag is de dag dat er getrouwd wordt in Turkije.

Mimar Sinan: dé architect van Istanbul

Een ander mooi fotopunt daar is langs het water van de Bosporus met zicht op de brug die Europa en Azië verbindt en aan de overkant de prachtige moskee van Ortaköy. Eenmaal terug bij de aanlegplaats van de veerboten de andere kant oplopen is ook een heerlijke wandeling die voert langs de Semsi Pasa moskee, een klein juweeltje, één van de laatste werken van de beroemde architect Mimar Sinan gebouwd in 1580. Mimar Sinan is architect van 144 moskeeën en meer dan 220 andere bouwwerken, hij werd echter nooit opgeleid tot architect.

Lopend langs deze moskee geniet je van een heerlijk uitzicht op het Europese Istanbul met de Blauwe Moskee, het Topkapı Paleis en de Haghia Sophia om uiteindelijk bij de Leandertoren (Kız Kulesi) aan te komen dat vóór de kust op een klein eiland ligt. Vooral bij mooi weer is het daar genieten zittend op de trappen langs het water met een glaasje thee en een simit en vooral héél romantisch bij zonsondergang.

 

Sinds 29 oktober 2013 is Üsküdar op twee manieren te bereiken en wel via de feribot maar ook via de Marmaray. Het is een onderzeese spoorverbinding, de eerste ter wereld die twee continenten met elkaar verbindt en het heeft twee sporen die zowel bruikbaar zijn voor de metro als voor de langeafstandstreinen. Het gedeelte onder water is de diepste afgezonken tunnel ter wereld en heeft een lengte van 1387 meter.

Het grootste kerkhof van Turkije

In Üsküdar is er nog een moskee die mij erg interesseerde, de Sakirinmoskee, een zeer moderne moskee ontworpen door een vrouw. De moskee is open en meer gastvrij voor vrouwen.. De moskee is te bereiken vanaf de feribot met busnr 12A (te ver om te lopen) en ligt naast de Karaca Ahmet begraafplaats. Deze moslimbegraafplaats is het grootste kerkhof in Turkije en er liggen meer dan één miljoen mensen begraven. Begrafenissen zijn er aan de lopende band en heel apart vond ik de groene begrafeniswagentjes…dat leken wel kleine safariwagentjes.

Het open karakter van de moskee kwam duidelijk tot uiting toen ik de moskee bezocht. Er was zojuist een gebedsdienst gaande en ik werd uitgenodigd om de dienst bij te wonen, schoenen uit…het hoofd bedekt en naar boven naar het vrouwengedeelte. Al verstond ik er niets van, ik vond het een bijzondere ervaring. Jammer alleen dat ik geen foto’s kon maken…

 

Dolfijnen in de Zee van Marmara

Een volgend bezoek was aan de Prinseneilanden (oftewel de Adalar). Met de tram naar Kabataş vanwaar de feribot vertrekt, het is vijf kwartier varen naar het grootste eiland: Büyükada. Eerst wordt er aangelegd in Heybeliada. Daarna door naar Büyükada, in totaal liggen er negen eilanden in de Zee van Marmara. Het enige mogelijke transport op Heybeliada en Büyükada is met paard-en-wagen of op de fiets. Auto’s zijn er niet toegestaan, ook niet voor de lokale bevolking.

Het is een leuke dagtocht en ook de boottocht is héél vermakelijk. Turken zijn van huisuit handelaren en op de boot wordt dan ook van alles verkocht. Het was eind maart erg koud op de boot dus werden er fleecevesten verkocht…selfiesticks…wandelstokken met een lichtje…warme nachthemden…een apparaatje om citroenen uit te knijpen compleet met een show door de verkoper…! Wat ik miste waren de kunstgebitten en onderbroeken zoals 20 jaar geleden. Op de terugweg kregen we nog een cadeautje…er zwommem dolfijnen achter de boot!

Moord in de Oriëntexpress

Ja…en dan was er ook nog de dag dat héél Turkije zonder stroom zat vanaf tien uur in de ochtend…géén trams in Istanbul tot een uur of twee in de middag, op sommige plaatsen zelfs tot acht uur. Daarom maakte ik eerst een wandelingetje door het Gülhanepark dat er prachtig bij lag met al die voorjaarsbloeiers. Daarna toch nog maar even naar de Blauwe Moskee geweest en als afsluiter van de dag naar het oude Sirkeci treinstation, eindpunt van de Oriëntexpress, de trein van Parijs naar Istanbul. Wie heeft er nooit gehoord van het beroemde boek van Agatha Cristie “Moord in de Oriëntexpress”?

Wat ik óók heel leuk vond was om tóch even met de Marmaray naar Üsküdar te gaan en met de feribot terug te varen naar Eminönü.

Dit waren vier dagen Istanbul op een wat rustigere manier, ik heb volop genoten van het niet-toeristische deel van deze geweldige stad! Ik hoop er nog vele malen terug te komen..

(Foto’s & tekst: Erna Vink)

Lees ook:Katten domineren het straatbeeld in Istanbul
Lees ook:De drie mooiste moskeeën van Istanbul
Lees ook:Bezoek waard in Istanbul: Kuzguncuk
Lees ook:Aanrader tijdens een stedentrip in Istanbul: het wijkje Ortaköy
Lees ook:Çamlıca heuvel geeft het beste uitzicht over Istanbul